در نظام مقدس جمهوری اسلامی، اجرای قانون انطباق امور اداری و پزشکی با موازین شرعی با هدف صیانت از حقوق شهروندی در بیمارستانها و سایر مؤسسات درمانی و واحد های اداری می بایست جدی گرفته شود و نیاز به پیگیری مستمر دارد.

بر اساس استاندارد های بین المللی، پوشش بیماران در طول دریافت خدمات تشخیصی- درمانی- مراقبتی در بخش های مختلف باید بر اساس تامین امنیت روانی بیمار و حفظ حریم او و رعایت موازین شرعی، اخلاق پزشکی و متناسب با خدمات تخصصی می باشد.

پیامدهای نقض حریم بیمار زیاد و گاهی ناخوشایند است، برخی بیماران به خاطر نگرانی از نقض حریم خود بخش هایی از تاریخچه خود را پنهان نگه می دارند و از اجرای قسمت هایی از معاینه فیزیکی خود امتناع می کنند.

دلایل بسیاری منجر به احساس بی حرمتی به حریم و خلوت بیماران در جریان معاینه می شود، از جمله برهنگی قبل از شروع معاینه توسط پزشک، برهنگی در حضور اعضای تیم پزشکی و برهنه بودن قسمت هایی از بدن بیمار که ارتباطی به معاینه پزشکی ندارد

طرح سوالاتی در مورد آراستگی فیزیکی و عدم سنخیت جنسی بیمار با اعضای تیم درمان، که به عنوان بی حرمتی به حریم وخلوت بیماران تلقی می شود.

پرستاران به عنوان اشخاصی که به راحتی وارد خلوت افراد می شوند و به جهت وظیفه ارائه مراقبت از بیمار، باید آگاه باشند که عدم رعایت حریم بیماران می تواند باعث ناراحتی و استرس آنان شود، در مقابل احترام به حریم آنها باعث استقلال و احساس ارزشمندی می گردد. شبیه کردن محیط بیمارستان به محیط خانه، در زدن قبل از ورود به اتاق بیمار و رعایت سایر نکات مشابه می تواند در این مورد مؤثر باشد. رعایت حریم بیماران، حین بستری جهت آرامش روحی آنان و تعامل بیشتر با کادر درمان و بهبود هرچه سریعتر بیماران و نیز کاهش مدت بستری از نکات مهم کلیدی در مراقبت های پرستاری می باشد.

حریم یک موضوع با جنبه های دوگانه روانی و اطلاعاتی می باشد و بر ماست که با انجام پژوهش های لازم، راهکارهایی در راستای حل مشکلات موجود و افزایش رضایتمندی بیماران ارائه نماییم.